In de tentoonstelling 'Le Salite' presenteert Quinten Torp olieverfschilderijen, tekeningen en fotomontages over beklimmingen en bergen.
Zijn fietstochten in de Noord-Italiaanse Alpen tijdens de zomer van 2020 inspireerden hem voor deze tentoonstelling.
Het is een tentoonstelling geworden over klimmen en dalen, hoogtes en laagtes, berg en dal, een grens overschrijden, een hindernis overwinnen ... allemaal thema's die ons deze dagen nauw aan het hart liggen.
Net een jaar geleden begon de crisis voor Europa allemaal in de Noord-Italiaanse bergen. Nu kunnen we niet naar de bergen toe.
Maar de bergen komen naar hier. Want uit de werken straalt ook de liefde van de kunstenaar voor Noord-Italië en de bergen.
Meer dan 30 jaar geleden liepen Peter Jacquemyn en Rik Van Iersel elkaar tegen het lijf op een concert in Eindhoven.
Het klikte. Achteraf bleek ook waarom. Beide heren waren professioneel met kunst bezig en op een zeer eigengereide manier.
Maar ze deelden ook de liefde voor muziek. En ook daarin volgde geen van beiden de geijkte paden.
Zowel in hun beeldend als muzikaal werk is experimenteren de basis. Zoeken naar vernieuwing, verandering, schoonheid in het ruwe.
Ze concerteerden veel samen, maar door omstandigheden groeiden ze wat uit elkaar.
F.O.M.A. bracht ze nu weer samen met een tentoonstelling vol nieuw werk (je rook de verf, het hout en de olie!).
Ze werkten zelfs quatre mains aan enkele beelden.
Tijdens de opening op Zondag 20 september vulden ze samen de ruimte met nooit gehoorde klanken!
En net voor de galerie weer de deuren moest sluiten vanwege Covid 19
was er een beklijvende performance van Peter met de Griekse danseres Sofia Kakaukis.
Als pleister voor de ziel na de eerste lockdown door Corona
toonden we stil werk van 4 raskunstenaars.
RV Bulck: conceptuele installaties met sublieme doeken, wit op wit
Luc De Meyer: verbinding tussen erfenis en nu, onbeschrijfelijk mooi
LMG Ploem: nieuw werk in polyester en weer verrassend origineel
Ivan Popovic: schilder van het uitgepuurde komt tot de essentie
Nauwelijks kleur, maar wat een diepte, wat een veelzijdigheid,
wat een straffe kost!
20 minute performance, 20ies muziek (DJ set De Jager en de Vis), 20 jaar oude porto, en meer.
20 aanwezigen worden geloot om individueel deel te worden van een kunstwerk van Mohammed Alani en krijgen daarvan een gesigneerde foto als herinnering.
Om 20.20 u verrassing.
Op zondag 12 januari 2020 opende deze duo- tentoonstelling met inleiding door zelfstandig curator en initiatiefnemer van "by'ro", Philippe Braem.
Van links naar rechts: Jupp Linssen, Mohammed Alani, Philippe Braem, Luc Theuwis, Els Bijnens.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Praesent euismod quis ipsum vel sodales. Maecenas bibendum tellus in aliquet molestie. Integer augue massa, feugiat ac quam sed, iaculis accumsan justo.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Praesent euismod quis ipsum vel sodales. Maecenas bibendum tellus in aliquet molestie. Integer augue massa, feugiat ac quam sed, iaculis accumsan justo.
Beniti Cornelis was de eerste kunstenaar met wie we meer dan 30 jaar geleden gestart zijn. We selecteerden schilderijen op doek, grafisch werk en tekeningen. Maar ook met memorabilia, teksten, film en kaarten willen wij een inkijk geven in het leven en werk van deze kunstenaar.
Het is voor ons een eer dat we van zijn echtgenote en zijn zoon het vertrouwen kregen om zijn werk en persoonlijke memorabilia te mogen tonen.
Over Beniti Cornelis en zijn werk:
Cornelis ging duidelijk op zoek naar sporen, naar afdrukken die wellicht uitwassen zijn geworden, naar iets dat verloren lijkt te zijn geraakt en na bezwerende rituelen weer opgeroepen werd.
Nadat hij zich aan het begin van zijn carrière versmacht voelde door de schouderklopjes van kunstcritici die hem in een richting leken te willen duwen maakte hij tabula rasa en tekende een jaar lang als een kind.
Op dat zelfde ogenblik besefte hij ook dat het perspectief een leugen is en bande hij haar daarom voor altijd uit zijn werk.
Dat werk gaat over herinneringen. Fragmenten en flarden uit zijn jeugd, dingen die hem boeien. Onbelangrijke dingen, niemendalletjes die anderen ontgaan.
Hij werkte puur op gevoel, kreeg een eigen signatuur, een soort écriture automatique, erg herkenbaar.
Gaandeweg liggen allerlei thema's onderliggend in de schilderijen en grafische prenten besloten: handvaten, toortsen, verpakkingen, cocons en papillotes, enten en zelfs schimmelziektes op bomen. Alles wat op zijn weg komt en grafisch interessant is komt voeg of laat terug. Hij noemde het ook: "het reorganiseren van door intuïtie verworven materiaal"
Typisch in het oeuvre is de zwarte grafische lijnvoering en het gebruik van kleur als plastisch gegeven. Net die typische kleuren van hem gebruikte hij om diepte te suggereren, waardoor ondanks het ontbreken van enig perspectief de kijker toch in het werk gezogen wordt.
Cornelis laat na zijn dood in 2017 een indrukwekkend oeuvre na aan schilderijen, grafiek, prenten en objecten.
In het kader van SCREEN IT screenden we onze private collectie en selecteerden 54 kunstwerken die ons na aan het hart liggen. Eén voor elke dag dat we tijdens de triënnale open zijn.
Die werken vormen de hoofdrolspelers in een video, gerealiseerd door Eddy Fontaine en Danny Bierset met een soundscape van Azur Mortal (aka Dirk Swartenbroekx). Deze video wordt 24/7 gescreend in de galerie.
54 solo exhibitions:
Elke dag werd één kunstwerk uit de video in het echt getoond en is er achtergrondinfo over de kunstenaar ter beschikking.
1 group show:
Van dezelfde kunstenaars toonden we ook ander werk, dat- in tegenstelling tot de werken uit de video - wel te koop was.
Smartlab:
Vanuit de Smartlab ruimte in Hasselt, waar Stefan Peters een installatie bouwde werd 24/7 live gestreamed naar onze galerie
Events:
Tijdens de triënnale organiseerden we artist talks, concerten en meer.
Philip Aguirre y Otegui (5/10) vernissage, Pierre Alechinsky (6/10), Jean Bilquin (10/10) , Ulrike Bolenz (11/10), , Kasper Bosmans (12/10), Sara Bomans (13/10) High Tea Talk Sara Bomans Bruneau (17/10), Jan Carlier (18/10), Reg Carremans (19/10), Dirk Claesen (20/10), Stijn Cole (24/10) nocturne (closing at 10 pm), Caroline Coolen (25/10), Beniti Cornelis (26/10), Geert De Smet (27/10), Peter De Cupere (31/10), Jacqueline Devreux (01/11), Hugo Duchateau (2/11), Daan Gielis (3/11), Willo Gonnissen (7/11), Luc Hoekx (8/11), Jos Jacobs (9/11), Peter Jacquemyn (10/11) concert Peter Jacquemyn, Jimmy Kets (14/11), Jupp Linssen (15/11), Agnes Maes (16/11), Georges Meurant (17/11), High Tea Talk Andrea Croonenberghs ,Tjen Meylemans (21/11), Vladimir Moszowski (22/11), Manu Baeyens (23/11), Hilde Overbergh (24/11) High Tea Talk Hilde Overbergh, Nick Ervinck (28/11), Karl Philips (29/11), Stefan Peters (30/11) finissage smartlab, LMG Ploem (01/12), Ivan Popovic (5/12), Reniere & Depla (6/12), Ick Reuvis (7/12) Tea Dansant with DJ’s De Jager en de Vis, Liesje Reyskens (8/12), Josep Riera I Aragó (12/12), Remco Roes (13/12), Marie Rosen ( 14/12), Léopoldine Roux (15/12), Malou Swinnen (19/12), Mulugeta Tafesse (20/12), R.v.Bulck (21/12), John Van Oers (22/12), Koen Van den Broek (26/12), Luk Van Soom (27/12), Bart Vandevijvere (28/12), Koen Vanmechelen (29/12), Yves Velter (2/1), Liliane Vertessen (3/1), Dirk Wauters (4/1), Ted Hyunhak Yoon (5/1) Finissage
GAL (Gerard Alsteens),
al 35 jaar huiscartoonist voor Knack, en nu ook op fles!
Luc Tuymans, Matisse, Rothko, Folon, Picasso, Beuys, Hopper,...zijn glazen helden worden voor het allererst getoond en uitzonderlijk te koop aangeboden.
Enkel Jan Fabre wist er voorheen na lang aandringen één te verwerven.
PATRICK CAMBOLIN, Fransman, voor het eerst te zien in België. Zijn werk vindt zijn oorsprong in de wijncultuur. Evidemment.
Sober en natuurlijk speelt hij met de dynamiek van de duigen van wijnvaten uit grote Bourgogne huizen, een knipoog naar de oude stadswijngaard in de tuin van de galerie.
Een drukke en sfeervolle vernissage.
Wijnen Peter Olaerts
Hapjes Da Vinci Catering
DJ Remo Perrotti
Foto's Joke Timmermans
Zjos Meyvis (1951) werkt in blauwe hardsteen, hout en brons. Zijn robuuste landschappen brengen je onvermijdelijk in de ambiance die je ervaart in Toscane, of de Bourgogne, waar eindeloze landschappen gemarkeerd worden door een solitair huisje, enkele cypressen of een wuivend korenveld. Uitgepuurd tot de essentie roepen ze dadelijk een sfeer op van weidsheid en verademing.
Ook zijn kleinere bronzen spreken direct aan door hun eenvoud en herkenbaarheid.
Nico De Guchtenaere (1963) vertrekt van de natuur om meesterwerken te maken in verf. Onbenullige restanten van noten, zaden of sporen van kevers vormen de start van zeer gelaagd werk. Die organische vormen zijn metaforen, uiteraard. De indrukwekkende schoonheid verborgen in de natuur komen door zijn werken weer tot leven. Ze worden bewaard, net voor hun eigen verval. Zijn bijzonder mooie kleurschakeringen en evenwichtige composities maken van elk doek pareltjes.
JEAN BILQUIN (Gent 1938)
Jean Bilquin kreeg een opleiding als graficus en studeerde tevens aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Gent. Thans woont en werkt hij te Drongen (Gent). Van 1979 tot 2002 was hij docent schilderkunst aan de Gentse Academie.
In 1999 werd er een grote overzichtstentoonstelling gehouden van zijn werk in het voormalig Provinciaal Museum voor Moderne Kunst te Oostende. De schitterende monografie bevatte teksten van de hoofdconservator Willy Van den Bussche, van de professoren Willem Elias (VUB) en Freddy Decreus (Universiteit Gent) en van Katrien Noblesse. Een grote solotentoonstelling vond plaats in het gerestaureerde Caermersklooster te Gent in 2003. In de catalogus een academische benadering door de professoren Karel Boullart (Universiteit Gent) en Freddy Decreus en een kunsthistorische analyse door Marc Ruyters. In 2006 was er een opgemerkte deelname aan Beaufort, te Zeebrugge, met een indrukwekkende grote sculptuur "De man die de boot zag, in de lucht".
In 2008 werd die reeks merkwaardige exposities aangevuld met een nieuwe overzichtstentoonstelling in de Kunsthal Sint-Pietersabdij in Gent. Het boek dat daarbij verscheen, bevatte teksten van Willy Van den Bussche en van de professoren Willem Elias en Peter De Graeve (Universiteit Antwerpen). Deze expositie was opgesteld rond acht grote thema's in het werk van Jean Bilquin: de boot, mens en dier, Sisyphus of de last, Orfeus, de benadering, het paradijs en de hemel, moeder en kind en ten slotte de stap.
Een aandachtige lectuur van de essays die over de kunstenaar verschenen zijn, bewijst een veelvoudige interpretatiemogelijkheid, een meerduidigheid die aansluit bij wat Umberto Eco "Het Open Kunstwerk" heeft genoemd. Sommige auteurs verwijzen naar de alchemie, doelend vooral op het zeer persoonlijk gebruik van kleurpigmenten, anderen spreken over de kosmos, over begrippen uit de mythologie. Kunsthistorici hebben hem gesitueerd tegenover de Italiaanse kunst in het algemeen en de Transavanguardia in het bijzonder. Het is duidelijk dat alle verwijzingen overhellen naar de orde van de geest, de contemplatie, de dynamiek. Jean Bilquin wordt als een artistieke nomade beschreven: rusteloos en gedreven. Men kan hem, vrij naar de Franse filosoof Gilles Deleuze, als een nomadisch kunstenaar betitelen.
Deze kunstenaar werkt inderdaad met een open geest. Hij wil met zijn werk geen afstanden scheppen. Het werk van Jean Bilquin wekt een volkomen gevoel voor harmonie op, waarbij natuur en kosmos het uitgangspunt vormen en de maatstaf leveren. Jean Bilquin is als beeldend kunstenaar geen "l'art pour l'art"-figuur. Met liefde gaat hij om met acrylverf, pigment en bindmiddel op doek, met inkt, potlood, houtskool en pastel op papier, en concipieert hij zijn beelden in plaaster voor transformatie in brons. Hij schildert, tekent en beeldhouwt over eigen emoties. Hij zet energie om in materie.
In zijn recente periode worden de figuren gereduceerd tot slanke silhouetten in een bijna lege spirituele ruimte. De kunstenaar probeert het werk een metafysische sensatie mee te geven. Bovendien is het opvallend dat de jongste jaren het tweedimensionale van het doek of het papier wordt aangevuld door een reeks prachtige beelden of installaties in plaaster, beton of brons. Maar steeds zal Jean Bilquin zijn figuren situeren tussen uitersten: hemel en aarde, leven en dood, innerlijk en uiterlijk.
Een selectie uit onze private verzameling
Galerie Noord Zuid - Arendonk
April - juni 2018
Aan de Academie van Arendonk opende een prachtige nieuwe galerieruimte.
De openingstentoonstelling toont een kleine selectie van onze private collectie.
Tussen 27 april en 2 juni kon u er terecht.
Galerie Noord Zuid
Wampenberg 26 te Arendonk.
In deze expositie was er werk te zien van oa:
Manu Baeyens, Jean Bilquin, Ulrike Bolenz, Sara Bomans, Kasper Bosmans, Bruneau, R.V. Bulck, Jan Carlier, Beniti Cornelis, Jacqueline Devreux, Hugo Duchateau, Geert De Smet, Daan Gielis, Willo Gonnissen, Peter Jacquemyn, Jimmy Kets, Jupp Linssen, Agnes Maes, Marcase, Georges Meurant, Tjen Meylemans,
Wlad Moszowski, Hilde Overbergh, Oui Qin Peng, Stefan Peters, Karl Philips, LMG Ploem, Ivan Popovic, Ick Reuvis, Joseph Riera I Aragó, Remco Roes,
Reniere & Depla, Liesje Reyskens, Léopoldine Roux, Mulugeta Tafesse, Quinten Torp, Bart Vandevijvere, Koen Vanmechelen, Luk Van Soom, Yves Velter,
Liliane Vertessen, Dirk Wauters, Ted Hyunak Yoon,...
Hugo Duchateau studeerde af als glaskunstenaaraan het toenmalige Provinciaal Hoger Instutuut voor Architectuur en Toegepaste Kunsten te Hasselt en deed stage bij glazenier Roger Daniëls Van 1963 tot 1966 oefende hij het beroep uit van glazenier en nadien was hij leraar aan de Academie van Heusden-Zolder en Genk. Vanaf 1972 gaf hij opleiding vormgeving aan het Stedelijk Hoger Insttuut voor Visuele Communicatie en Vormgeving te Genk.
De kunstenaar maakte naast Vincent Van den Meersch, Jos Jans, Hélène Keil, Dré Sprankenis en Jan Withofs deel uit van de in 1967 opgerichte Research Group. Deze kunstgroep zocht naar vernieuwing en legde de nadruk op creatief en kritisch zijn.
De kunstenaar ontving in 1967 de Prix de Rome, de zilveren medaille tijdens de "Europaprijs voor Schilderkunst" in 1973 te Oostende en meerdere keren de prijs van de Belgische Kunstcritici. Hij werd in 1983 geselecteerd om de Vlaamse Gemeenschap op de Biënnale van San Paulo te vertegenwoordigen. Een jaar later werd hem de "Prijs Beeldende Kunst" van de Vlaamse Deelregering en de "Provinciale Prijs van Limburg voor Plastische Kunsten" toegekend. Hij nam deel aan individuele en groepstentoonstellingen, onder andere met de Research Group in binnen- en buitenland. Naast zijn beeldend werk maakt hij meer en meer installaties in de natuur of binnen.
COLLECTIES
Verschillende werken van de kunstenaar zijn te vinden in collecties van het SMAK te Gent, het MUHKA te Antwerpen en het PMMK te Oostende. Ook in het Vlaams Parlement, op de luchthaven van Zaventemen het Limburgs Provinciehuis staan er werken van de kunstenaar opgesteld of zijn verwerkt in het interieur. In het Openluchtmuseum te Bokrijk bevindt zich de installatie "Het Vreemde Bos"
OVER ZIJN WERK
De zeer recente kunstwerken die we in deze tentoonstelling tonen zijn een nieuwe start.
Hoewel Hugo in het verleden zich regelmatig waagde aan het schilderen van landschappen, voornamelijk op kleine formaten in aquarel en in tekeningen, is het de eerste keer dat hij een grotere reeks schilderijen op doek realiseert met het landschap als thema.
Hugo Duchateau hoort thuis in de stroming van de fundamentele schilderkunst. Net als Luc Tuymans, Raoul De Keyser en Vincent Van Den Meersch verkent hij de hoekstenen van de schilderkunst: de kleur, de vorm, de materie en de effecten die deze beogen. Hugo Duchateau gaat nog een stap verder, naar het hyperrealisme. Hij concentreert zich op de drager, de werktuigen, de materie, de spanning tussen wording en creatie.
In zijn vroegste werk onderzoekt Hugo Duchateau de werktuigen van de kunstenaar: hij schildert het schilderen en tekent het tekenen vanuit de verwondering over de mens als werktuigbouwer en het werktuig als verlenging van de vernuftige hand. Potlood, papier, verfborstel, verf, pen, houtskool, allen worden ze aan de blik van de kunstenaar onderworpen. Later maakt hij objecten en installaties rond hetzelfde thema.
In de loop der jaren verruimt Hugo Duchateau zijn visie. Van de spanning tussen de kunstenaar en zijn werktuigen verschuift de klemtoon naar de verhouding tussen natuur en cultuur. In zijn schilderijen lijken lijnen en vlakken een eigen wil te krijgen: ze vormen een spel van gecontroleerde chaos waarin de kunstenaar kan experimenteren met kleur, vorm en substantie. En steeds meer ook waagt hij zich aan uitstappen in de object- en installatiekunst.
Vanaf de jaren ’90 laat Hugo Duchateau de natuur -en dus de materie waaruit hij zijn werken maakt- de vrije loop. De verf druipt, schijnbaar naar eigen wil, over het doek; de kam trekt willekeurige lijnen; de installaties woekeren... De maîtrise van de kunstenaar schuilt er enkel nog in te weten wanneer de natuur haar werk heeft gedaan, wanneer het kunstwerk kunst is.
DE NIEUWE LANDSCHAPPEN
Het idee voor deze nieuwe werken ontstond door toeval toen hij één van zijn vroegere schilderijen gekanteld op de grond van zijn atelier zag staan en zich verwonderde dat dit gedraaide werk erg veel weg had van een landschap.
Eerst werden een aantal oudere werken overschilderd, maar er werden ook heel wat nieuwe werken gecomponeerd.
Het resultaat is verbluffend en fris!
Zijn signatuur is ontegensprekelijk aanwezig in dit werk, maar het is tegelijkertijd een herbronning.
Ook hier schildert Duchateau het schilderen. De horizontale lijnen kunnen uiteraard refereren naar wegen, stroken of heggen, de grotere kleurenvlakken kunnen weiden zijn of bossen, maar eigenlijk zijn het allemaal verftoetsen, geschilderde lijnen. Hij weet met zeer weinig middelen zeer veel diepte en perspectief te brengen in bijna contemplatieve doeken.
In november-december 2017 presenteerden we voor het eerst een grote solotentoonstelling met werk van de Duitse kunstenaar Jupp Linssen.
De kunstenaar (1957 Kempen Neiederrhein) leeft en werkt in Aken.
Hij ontwikkelde een geheel eigen schriftuur in zijn schilderkunstig oeuvre. Net als zijn vriend Josep Riera I Aragó vertrekt Jupp Linnsen vaak van gevonden materialen omdat de geschiedenis ervan en de natuurlijke patine dat deze materialen in de loop der tijden kreeg hem aanspreekt en inspireert. Zijn werken zijn robuust en letterlijk zwaar en toch ogen ze zeer licht en fragiel omdat hij telkens opnieuw een perfect evenwicht weet te vinden tussen vorm en compositie, tussen verf en materie.
De werken zijn eerder object dan schilderij doordat ze een derde dimensie krijgen via dik aangebrachte verf en materielagen en ingewerkte objecten. Soms gaat het letterlijk om een derde dimensie omdat de kunstenaar verschillende doeken op elkaar monteert.
De kunst van Jupp Linssen kent veel succes in eigen land, maar ook daarbuiten weten collectioneurs zijn werk te appreciëren.
Genk opende op 7 september 2017 een gloednieuwe stadsgalerij voor kunst en ambacht. The Gallery is een samenwerking tussen de stad en ASAP Foundation.
De Zonhovense Liesje Reyskens had de eer de openingsexpositie vorm te geven en pakte meteen uit met een retrospectieve "Periwinkle decade", maar nodigde ook 4 soulmates uit die haar inspireerden en vermoedelijk ook omgekeerd.
Naast een overzicht van het werk dat Liesje de laatste 10 jaren maakte was er ook werk te zien van
Joris Link (Nl), Amy Wong (Ca), Barend Van Hoek en Marjan Laaper (Nl)
Op zondag 10 september nodigden we onze klanten uit op een private view in aanwezigheid van de kunstenares, van 16 u tot 18 u.
Molenstraat 7 te 3600 Genk
We verwelkomden hen met lekkere patisserie van Brabanders en heerlijke koffie van Monx!
Naar aanleiding van de Open Monumentendag en het Festival van de Architectuur plaatsten we voor de kantoren van AIM op de Parklaan in Turnhout enkele monumentale sculpturen van LMG PLOEM.
2 Juli 2017
Dit was de laatste kans om de prachtige tentoonstelling van de gekende Spaanse kunstenaar Josep Riera I Aragó te bekijken.
Niet alleen kon u genieten van tekeningen, grafisch werk, kleine sculpturen, schilderijen en monumentale buitenbeelden,
maar Johan Phillipaerts van BEAUDEGA liet u proeven van enkele heerlijke Spaanse wijnen
en serveerde bijhorende hapjes.
Tussendoor kon u ook nog luisteren naar Wim Cops, één van de meest begenadigde flamencogitaristen van het land.
Vandaag is migratie en de vluchtelingenproblematiek dagdagelijks nieuws. Maar in 2012 was nauwelijks iemand daar mee bezig.
Toen we werden uitgenodigd om deel te nemen aan de internationale Triënnale Manifesta met de vraag om een link te maken met het mijnverleden, wisten we dadelijk dat migratie ons thema moest worden.
Niemand vertrekt uit zijn geboortestreek voor de fun.
Er is altijd een doel, een reden of een noodzaak.
Voor mij zijn migranten helden, durvers.
Mensen die alles opgeven en riskeren om zichzelf, maar veel vaker nog hun familie een betere toekomt te geven.
Een leven met perspectief.
Limburg kan als voorbeeld dienen hoe immigratie zonder al te veel problemen kan leiden tot een rijkere en mooiere samenleving.
Om de kunstzinnige bezoekers aan de internationale triënnale
een unieke en onvergetelijke ervaring aan te bieden
lieten we 10 Limburgse architecten en designers los op even zoveel oude caravans
met de vraag er een slaapkamer van te maken.
De resultaten waren adembenemend.
Meer dan 1.000 gasten uit de hele wereld
droomden letterlijk weg in deze unieke setting.
Groepsexpo met oa: Richard Serra, Luc Hoekx, Urbain Mulkers, Marcel Duchamp, Peter Jacquemyn, Hilde Overbergh, Daan Gielis, John Van Oers, Jan Carlier, Willo Gonnissen, Stefan Peters, ...
Bram Bogart, Hugo Duchateau, Georges Meurant, Tjen Meylemans, Ivan Popovic, Bart Vandevijvere & Janise Yntema
